خطر به معنای احتمال زیان است. بنابراین برای شناخت خطر باید احتمال را شناخت. بر اساس تقسیمبندی معمول، قرائتهای متعدد احتمال در دو گروه عینی و ذهنی/ شناختی جای میگیرند که هر یک از آنها مؤلفههای تفسیری خود را دارند. از نگاه حقشناختی آدمیان باید به میزان متعارف این توانایی را داشته باشند که در شرایط مطلوب، زندگی خود را چنان که میخواهند کنترل کنند. البته استقلال آنان در کنترل زندگی خود نامحدود نیست. با توجه به این که ایجاد خطر، استقلال آنها را کاهش میدهد، توانایی آنها در کنترل زندگی خود نیز کاهش مییابد. ایجاد خطر در مواردی توجیه دارد، اما گاه فاقد توجیه است.
)